“Wij vervelen ons nooit”

In woonzorgcentrum James Ensor doen de medewerkers alles voor een lach van de bewoners. Zo ook Riet Quaegebeur en Bo Mathys, twee collega’s die zich elke dag met hart en ziel inzetten voor het welzijn van de mensen. Als teamleader administratie en teamleader hospitality houden zij het reilen en zeilen van heel de residentie in de gaten.

Voor Bo was in de zorg gaan een vanzelfsprekende keuze: “Ik heb de studierichting jeugd- en gehandicaptenzorg gevolgd omdat ik van jongs af een hart had voor de zorg. Hoewel de focus niet meteen op ouderen lag, sprak de sector me enorm aan.” Voor haar kersverse collega Riet lag dat anders. “Het was niet bepaald mijn bedoeling om in de zorg terecht te komen”, vertelt ze, “maar ik werk heel graag met mensen. Als de bewoners tevreden zijn, ben ik dat ook.” Al een jaar mag zij zich lid van het James-Ensor-team noemen.

Nieuwe verantwoordelijkheden

Riet kwam van een zestienjarige carrière in de horeca plots terecht in een administratieve job in de zorg: “Ik stapte over van een job die ik vanbinnen en vanbuiten kende naar een totaal nieuwe functie. Ik was ongeduldig om alles te kunnen… en ben dat eigenlijk nog steeds. Ik heb in het begin een week opleiding gehad, maar blijf doorvragen naar nieuwe opleidingen om alles te begrijpen.”

Voor Bo lag dat enigszins anders. Zij werd meteen in het diepe gegooid en zwom vlot mee met de stroom. “Ik ben bij de start van de residentie zes jaar geleden aangenomen als onthaalmedewerker”, vertelt ze, “Toen ik de kans kreeg om teamleader te worden, kwamen er wel extra opleidingen aan te pas. Ik heb dan ook heel wat nieuwe verantwoordelijkheden: ik stuur het onderhoudsteam en de zaalmedewerkers aan, zorg voor alle gezelligheid en aankleding en ik ben het centrale aanspreekpunt.” Zo behoudt Bo het contact met de bewoners, maar geniet ze van een meer gevarieerd takenpakket. “Het is een echt natuurtalent”, glundert Riet.

De gulden middenweg

Voor haar werkomgeving heeft Riet maar één woord: super! “Supercollega’s, een superdirectrice en fijne bewoners. Ze zijn altijd blij en dankbaar als je iets voor hen doet. Voor je harde werk krijg je veel terug.” Daar is Bo het mee eens: “Ja, uit dat sociale contact met de bewoners en hun familieleden haal ik ook het meeste voldoening. Al is het in mijn job niet altijd eenvoudig om iedereen tevreden te stellen. Iedereen heeft zijn eigen voorkeur, dus dan proberen we het eens op een andere manier en kijken we wat iedereen ervan vindt.” Dat herkent Riet. “Ik ben vaak het luisterend oor voor onze collega’s”, vertelt ze, “Dan help ik hen de gulden middenweg zoeken, zodat iedereen gelukkig is.”

Deel van het leven

Hun favoriete moment? “Dat zijn de zomerfeesten die we doen met de familie”, vertelt Bo, “De barbecues en optredens waar we dansen met de bewoners, die blijven mij altijd bij. Je ziet de mensen dan echt openbloeien.”

Al zijn er ook moeilijke momenten: “Wanneer je een band opbouwt met een bewoner, maar die dan weer moet afgeven… Dat blijft altijd moeilijk”, legt Riet uit, “Het is een deel van het leven, maar ik was het nog niet gewend. Dan herinner ik me graag de contactmomenten die ik met die mensen heb gehad.” “In elke job is er wel iets moeilijk”, gaat Bo verder, “en dat hoort er jammer genoeg bij. Wij smijten ons in elk geval met hart en ziel om het hier zo mooi mogelijk te maken. En komen er nog taken bovenop? Dan nemen we ze er met plezier bij!” lacht ze.