Het verhaal van Agnes

Toen Agnes Vanderstraten problemen kreeg met haar zicht, besloot ze dat het tijd was om op zoek te gaan naar een woonzorgcentrum. Na vele bezoekjes aan verschillende tehuizen, koos ze voor residentie Mercator in Oostende. Een plek waar ze zich ondertussen goed thuis voelt.

Een nieuw leven

Agnes bezocht verschillende woonzorgcentra, maar haar herinnering aan Mercator was extra positief  door één persoon. Lynn Naessens, teamleader hospitality, zorgde meteen voor een goede indruk: “Ik ben hier heel goed ontvangen door Lynn. Dat is mij enorm bijgebleven. Zij heeft heel snel voor een plaatsje voor mij gezorgd en zo ben ik hier terechtgekomen.” En die positieve indruk is geen unicum. “Ondertussen zijn er hier al veel meer bewoners”, vertelt Agnes, “dus ik ben niet de enige die direct overtuigd was.”

Dankzij haar sociale karakter wist Agnes haar nieuwe leven snel vorm te geven: “Ik ben een grote babbelaar en ik trek me van weinig iets aan. Ik zit graag in gezelschap, maar geniet ook van mijn tijd alleen.” Op een doordeweekse dag vind je Agnes vooral in de bar, te midden van de mensen. “Ik geniet vooral van het gezelschap van Robert en enkele andere bewoners”, knikt Agnes. Eenzaamheid is er voor haar niet bij. En anders weet de keuken haar altijd op te vrolijken: “Ik vind het eten hier heel lekker! Dat kan je ook wel zien aan mij.” (lacht)

De medewerkers maken het verschil

Vooral over de goede zorgen van het personeel heeft Agnes geen woorden genoeg. “Het is hier een heel warme omgeving met enorm veel vriendschap. We doen ook wel eens onnozel samen en dat maakt het heel aangenaam”, vertelt Agnes. Het allerbelangrijkste? “Dat iedereen hier vriendelijk is. Dat vinden veel andere bewoners ook.”

Toch is dat niet vanzelfsprekend, zegt Agnes: “Mijn schoonzus zit ook in een woonzorgcentrum, maar bij haar is de sfeer toch helemaal anders. Jammer. Hier is het personeel echt fantastisch.”

Pure verwennerij

Op de vraag wat haar dag goed maakt, antwoordt Agnes vrolijk: “Al mijn dagen zijn fantastisch.” En dat komt vooral door de goede zorgen. Agnes laat zich graag verwennen door de Mercatormedewerkers: “‘s Morgens voel ik mij het gelukkigste mens ter wereld. Ik word wakker, zet mij in mijn zetel en ik ben direct op mijn gemak. Ik hoef zelf niks te doen, maar kan me gewoon laten bedienen!”

Ook op drukke dagen heeft Agnes niet te klagen. “Als ik eens een beetje moet wachten op de zorgkundigen om mij te wassen, vind ik dat niet erg. Ik heb tijd.” Haar positieve kijk is aanstekelijk. “Mijn leven is een feest,” lacht Agnes, “Ondanks mijn blindheid ben ik echt heel gelukkig.”

Het totaalpakket

“Ik vind het altijd moeilijk om iets aan te bevelen”, twijfelt Agnes, “Mercator is voor mij geweldig, maar kan altijd tegenvallen voor een ander. Want iedereen is anders en heeft andere verwachtingen.” Toch is ze van één ding absoluut zeker: “Als je mij vraagt of ik hier tevreden ben, zeg ik zeker ‘ja’. Ik zit graag op mijn kamertje, ik krijg mijn medicatie, mijn boterhammen worden voor mij gesmeerd… Thuis heb je dat niet allemaal. En dan is er natuurlijk nog die vriendschap van iedereen.” Dat maakt het voor Agnes helemaal af.