“Mijn liefde en goedheid voor de mensen komen hier tot hun recht”
“Ik ben eigenlijk heel spontaan in de zorg gerold. Daarvoor werkte ik in een beenhouwerij”, vertelt Chantal De Schuymer. Wanneer ze noodgedwongen moest uitkijken naar een nieuwe uitdaging, solliciteerde ze negen jaar geleden bij woonzorgcentrum Panhuys Park. Ondertussen is Chantal verantwoordelijk voor de cafetaria en de bedeling van de maaltijden. Een job waar Chantal ontzettend gelukkig is en veel voldoening uit haalt.
“Oorspronkelijk verzorgde ik hier de afwas, maar helaas kreeg ik borstkanker, waardoor ik veel sneller vermoeid raakte. Nu ben ik al enkele jaren verantwoordelijk voor de cafetaria en bedeel ik de maaltijden in de verschillende assistentiewoningen.” Chantal legt de bewoners vooral bijzonder goed in de watten: “Iedereen wordt door mij eigenlijk goed gesoigneerd, soms zelfs een beetje te goed.” (lacht)
Dat hoort volgens haar ook zo: “De overstap van thuis naar een woonzorgcentrum kan best zwaar zijn, dus bewoners verdienen hier absoluut de allerbeste zorgen. Iedereen moet hier kunnen genieten, want dat is waar de mensen recht op hebben.”
Met hart en ziel
Chantal doet haar job elke dag met hart en ziel: “Elke dag word ik hier zo gelukkig door de vriendschap en de genegenheid die ik van de bewoners ontvang. Iedereen is zo dankbaar voor die kleine extraatjes die ik voorzie en voor wat ik hier doe: dat schept echt een band. Zelf had ik dat niet meteen zien aankomen, omdat ik oorspronkelijk uit een hele andere sector kom.”
Chantal weet haar vele kwaliteiten bij WZC Panhuys Park goed te benutten: “Het leuke aan deze job is dat ik af en toe ook eens met andere zaken mag helpen. Bijspringen in de animatie, met de mensen gaan wandelen of een uitstap doen: dat is voor mij écht genieten. Mijn liefde en goedheid voor de mensen komen hier absoluut tot hun recht.”
Harde realiteit
Chantal is dolgelukkig in haar job, maar net zoals iedereen ervaart ze ook wel eens minder euforische dagen: “Ik durf mijn werk wel eens mee naar huis nemen. Zeker wanneer iemand komt te overlijden, dan ben ik daar ‘s nachts echt mee bezig. Het is de realiteit van het leven, maar wanneer je zo een hechte band opbouwt met de bewoners, dan komt dat elke keer opnieuw aan.”
“Tegelijkertijd vind ik dan ook weer troost in de gedachte dat ik hen nog eens goed heb kunnen soigneren. Zeker wanneer de familie me komt bedanken voor alle goede zorgen: dat geeft ontzettend veel voldoening en dat biedt me troost.”
Sterke samenwerking
“We hebben hier absoluut een ontzettend fijn team: ik zie iedereen graag en andersom is dat net hetzelfde. We zijn behulpzaam en we bieden elkaar een luisterend oor.” Ook over de samenwerking onder de emeiskoepel is Chantal erg enthousiast: “Ik heb eigenlijk nog nooit negatieve ervaringen gehad met emeis. Je bent hier vrij en weinig gebonden aan principes en regels. Dat kan ik wel appreciëren. Onlangs kreeg ik zelfs de kans om twee nieuwe collega’s op te leiden. Je krijgt hier dus heel wat mogelijkheden en opportuniteiten.”
Thuiskomen
Werken bij Panhuys Park voelt voor Chantal nog steeds een beetje als thuiskomen: “Als ik het had geweten, dan was ik al veel vroeger met deze job gestart. Over drie jaar mag ik in principe op pensioen, maar ik weet niet of ik daar wel klaar voor ben. Op zaterdag, zondag en maandag werk ik niet en dat brengt bij de bewoners al heel wat reactie teweeg: “Moeten we jou zo lang missen?!” (lacht) Zelfs wanneer ik op pensioen ga, wil ik hier zeker nog één of meer dagen komen meehelpen, want ik heb een hart voor de ouderenzorg. Als ze me hier nodig hebben, dan zal ik altijd met veel plezier klaarstaan.”